O'zga sayyoraliklar. To'y. Ilon.

Agar menga seningcha o'zga sayyoraliklar bormi deb savol berishsa, albatta bor deb javob berardim. Chunki agar yer kabi yuzlab sayyoralarni o'zini atrofida aylantiruvchi yulduzlar sistemasi, quyoshimiz kabi milliardlab yulduzlar va ularning sayyoralini o'zida saqlovchi galaktikalar, milliardlab galaktikalarni o'zida sig'dira olgan bu olamda faqat bizgina fikrlay oluvchi mavjudot bo'lsak, qanchadan qancha maydon bekor yotgan bo'lar edi. Shunchaki boshqa sivilizatsiyalarni uchratmaganimizning sababi, menimcha bizning o'zimiz koinotga o'tkir ko'z bilan endi yaqin yillardan berigina qarayapmiz. Galileo Galiley birinchi teleskopni ixtiro qilganiga endi 400 yildan oshyapdi. Bu biz uchun exxe 400 yil bo'lishi mumkin, lekin koinot shunaqa katta va aql bovar qilmas kengki 400 yil uning uchun 1 sekunddek gap. Agar o'sha payt Galileo Galiley koinotga yorug'lik tezligida so'nmas signal yuborganida, hozirgacha o'sha signal bizdan bor yo'gi 400 yorug'lik yiliga uzoqlashgan bo'lardi. Bilasizki nurning tezliki 300 000 km/sek(soat emas, Karl, Sekund!). Sekundiga 300 ming km yo'l bosuvchi nur bir yilda qancha masofa bosib o'tishini hisoblashga kalkulyatorimniyam tomi ketib qolsa kerak). Endi shuncha masofani 400 baravar ko'prog'ini tasavvur qiling.  Judddayam uzun to'g'rimi? Lekin bu koinot uchun hech narsa emas. Yangi izlanishlarga ko'ra, biz yashab turgan koinotning u chetidan bu chetigacha uzunligi 156 milliard (ha ha Milliard) yorug'lik yiliga teng. Uni ustiga teoriyalarga ko'ra koinot har doim kengayib boradi. Solishtirish uchun bizning Somon yo'li galaktikamizning diametri tahminan 100 000 yorug'lik yiliga teng. Demak, Galileo Galiley yuborgan so'nmas signal, hali o'z galaktikamizni ham tark etmagan bo'lardi. Tark etishi uchun esa 100 ming yil kerak. Bizda radio ixtiro qilinib bir birimizga har xil to'lqinlarda signal yuborayatganimizga endi 100 yildan oshdi. Shunday ekan, koinotni o'rganish, unda o'zimiz kabi fikrlashga qodir mavjudot qidirish ekspediciyamiz endi boshlandi desak ham bo'ladi.
O'ylaymanki, o'zga sayyoraliklarni biz topgunimizgacha, balkim ular bu marafonda bizdan o'tib ketishar. O'sha paytgacha koinotning beshafqat meteoritlar yomg'irlaridan saqlovchi atmosferadek tomi bor,  quyoshning radiaciyaga boy nurlaridan saqlovchi magnit maydonidek devori bor ona yerimiz- uyimizga o'zimiz o'zga sayyoralik bo'lib qolmaymiz. "Kichkina shahzoda" da to'g'ri ta'kidlanganidek, har kuni ertalab turib, o'z sayyoramizni, uyimizni o'zimiz tozalasak, uni tozaligiga rioya qilsakgina O'zga sayyoraliklar yerimizga necha ming yilda kelishidan qat'iy nazar, toza, ko'rkam, jannatmakon uyimizda mehmon qilishga, tanishishga, do'st bo'lishga balkim sevib qolishga muaaffaq bo'lamiz)). Kim biladi, balkim ular bilan do'stlashib telefondan To'ylarimizga aytish nasib qilar. Birga otamlashib, sal mast bo'lib mening xotinim yaxshiyu, lekin onasi ilonni o'zginasi deb dardlashish hali oddiy xolga aylanib qolishi hech gap emas. Hammasi bo'lishi mumkin. Ungacha esa ona yerimizni ifloslamasak, uni xafa qilmasak bo'lgani. Axir o'ylab ko'ring, iflos uyga kelgan mehmonlar biz haqimizda nima deb o'ylashadi?))